Według mnie wcale nie musiał mordować tymi nożycami - mógł to robić czymkolwiek. Tylko znalazł sobie taką a nie inną podstawę szantażu bo był człowiekiem znanym (motyw szantażu mi się podobał, to jest dość fajny twist w scenariuszu, troszkę gorzej z jego realizacją). Inna sprawa, że w filmie faktycznie widać, że morduje właśnie tymi nożycami - jak jest w opowiadaniu? A może lepiej byłoby, gdyby on wcale nie wymyślił szantażu by wykorzystać to, że już mordował tylko zaczął mordować z zimną krwią po to, żeby zdobyć pieniądze i podnieść się z dołka?
Szkoda, że nie ma faktycznie pokazanej psychologii tego człowieka - nic nie skłania do utożsamiania się z tą postacią a jego motywy są bardzo błahe (wypowiedzi blogerów "głębokie jak dupa Jacykowa"?). Widz powinien się utożsamiać z najgorszą kanalią jeśli jest ona głównym bohaterem. Do wypowiedzi Tomasza dodam, że forma, którą wybraliście - mianowicie głos narratora z offu - wydaje mi się chybiona - przez to Wasz film stał się jakby teledyskiem, wizualizacją do słów opowiadania i bardzo na tym traci - właściwie nie jest to film tylko jakiś taki "videobook". Przez to, że całą warstwę informacyjną zawieracie w dźwięku to nic nie zostaje na obraz - facet chodzi, siedzi, pisze, pracuje, nuda panie. Po wyłączeniu dźwięku nie bardzo wiadomo, o czym jest film - a brak wyraźnie widocznego łuku (przemiany) bohatera temu nie pomaga (trochę zmarnowany potencjał aktora) tak samo jak i forma retrospekcji. Nie pokazujecie prawie nic, z tego, co przytrafia się temu facetowi, omija nas jego splendor, omija jego porażka, omijają emocje. Czy dałoby się inaczej, bez offu? Temat do przemyśleń.
Dodatkowo mnie razi kilka nienajlepszych sklejek montażowych (nie tak wiele, ale jednak) i formalizm zdjęć - każde ujęcie i cięcie zmienia film a wy dość swobodnie w kilku miejscach szastacie kątami kamery, zbliżeniami, detalami (każde zbliżenie podnosi zaangażowanie widza a czasem wywołujecie je w niewłaściwym momencie - stosujcie tzw zasadę Hitchcocka) i jazdami, które nie mają większego uzasadnienia dramaturgicznego. Trochę wygląda to tak, jakby akcja była sztucznie przedłużana, żeby zapełnić czymś ekran podczas monologu. Jest kilka problemów z dźwiękiem, które można by poprawić (głośnosć). Statyści zbytnio rzucają się w oczy.
A co mi się podoba? Ogólna idea zawarta w scenariuszu i twist na jego końcu. Kilka ujęć. Płynność. I przede wszystkim to, że ten film w ogóle powstał - dobrze wiem, jak doprowadzić sprawę do końca, kiedy wszyscy pracują pro bono i to po godzinach w przerwie między prawdziwą pracą i zajęciami w szkole a samemu się robi wszystko za trzech (łatwo się wtedy popełnia błędy - wiem to dobrze nauczony własnym doświadczeniem). Jest to krok naprzód. Pozdrawiam.
|
