Ucieszyłem się, widząc dokument na forum, bo jest ich tu za mało. I za to plus. Nie wiem, dlaczego forumowicze tak niechętnie komentują te formę – brak zainteresowania jest przecież najgorszą recenzją dla filmowca. Zasługujesz na opinię:
Z tezą filmu nie zgadzam się już na poziomi samego tytułu, lecz chyba nie tylko ja… To co mówi główny bohater nijak ma się do ostatniej myśli filmu.
„Narodziliśmy się, by umrzeć” oznacza bezsens ei bezcelowość naszego życia natomiast sam bohater przez większość dokumentu zachwala siłę ludzkiego umysłu oraz wartość sztuki. Wykorzystując na koniec jedno gorzkie zdanie dałeś plansze z tezą, która ani trochę ma się do przemyśleń głównego bohatera i tym samym przysłoniłeś jego wcześniejsze pozytywne rozważania… Dlaczego?
Dlaczego bez ostrzeżenia kazałeś nam oglądać jak staruszek wygrzebuje ropę z dna swoich broczących krwią ran? Czy musieliśmy oglądać szczegóły toalety mężczyzny by zrozumieć, że starość to zależność od innych i upodlenie? Czy nie podpisałbyś się pod stwierdzeniem, że czasem w dokumencie (nawet dokumencie) nie trzeba wszystkiego pokazać, by wszystko zrozumieć?
Film jest skonstruowany według najbardziej sztampowej zasady, która każe najpierw pokazać zdolności i talenty bohatera by następnie przywalić nam w twarz jego kalectwem; ślepotą, brakiem kończyn, czy inną niepełnosprawnością. Kiedyś na festiwalu obejrzałem dziesięć krótkich form dokumentalnych pod rząd i ciekawszym od ich treści był konkurs, który prowadziłem sam ze sobą po obejrzeniu pierwszych ujęć zgadując, jaką niepełnosprawnością „zaskoczy” mnie reżyser na końcu.
Technikalia; bardzo ładne, płynne zdjęcia, fajne kolory, świetnie panujesz Canonem (jedyna słaba fota – total mężczyzny w lesie niezdecydowany i wytrzęsiony)
I to co mnie najbardziej boli z racji zainteresowań… dobór muzyki; to jedno z najbardziej kulawych połączeń muzyki pod obraz jaki widziałem w życiu; na temat, który sugeruje lekkość, zwiewność i szczęście nakładasz obraz ciężkich, powolnych pociągnięć pędzla, które w tym kontekście tracą wyraz – nie czuje się ani szczęścia, które daje mężczyźnie malowanie, ani fizycznego trudu z jakim je okupuje. Nie wierze, by była to próba kontrastu, a jeśli tak to zupełnie nieczytelna (pomijam brak balansu, który każe nam wyławiać poszczególne słowa z zagłuszającej je muzyki)
Widać, że włożyłeś w film dużo pracy, pewnie dużo się też w trakcie nauczyłeś i to się na pewno zwróci – efekt wizualny jest na poziomie i z tego możesz być zadowolony.
Nie mogę jednak dobrze ocenić produkcji, która uskutecznia w widzach stereotyp i przekonanie, że dokument to nudny film o starych ludziach bez nogi albo ręki na TV Polonia.
Najgorsze jest jednak to, że nadałeś sztucznego i nieuzasadnionego patosu oraz pesymistyczną puentę historii, która w gruncie rzeczy niosła optymistyczne przesłanie – to manipulacja rzeczywistością, która przeczy idei dokumentu.
W każdym razie...
Mam nadzieję wkrótce zobaczyć na forum Twój kolejny film
