Oto zarys pomysłu (może to być zarówno dokument, jaki i fabuła):
Znudzony dotychczasowym życiem 30-stolatek (życiem mdłym, pozbawionym wszelkiego kolorytu i radości) postanawia na własną rękę i po swojemu szukać szczęścia. Pod wpływem nastroju chwili w trakcie któregoś z seansów „Ukrytych pragnień”, postanawia odbyć rodzaj pielgrzymki do Toskanii do willi, w której Bertolucci kręcił swój film. Rychło wyrusza „w rejs”. Trafia do Colle di Val d’Elsa (na chybił trafił), poznaje wspaniałych ludzi i dziewczynę (starszą on siebie nauczycielkę francuskiego). Razem (Ona i On) uczestniczą w kursie tańca latynoamerykańskiego, razem degustuję wino, razem wreszcie zmierzają do San Regolo, by poczuć magię umiłowanego miejsca mistrza Bertolucciego.
Oto zarys filmu, który spokojnie mógłby nazywać się: „W poszukiwaniu swego miejsca na Ziemi” lub „W pogoni za szczęściem”.
Tu mam problem z dodatkiem: Myślałem bowiem o dodaniu wątku zakochanego w naszym bohaterze księdza-geja. Bohater (który sam nie jest gejem) ma dług wdzięczności wobec księdza. Ksiądz na samym początku „toskańskiego rejsu” dokonał trzech rzeczy: 1) pobudził zmysłową ciekawość naszego bohatera, 2) wzbudził w nim litość z powodu braku akceptacji ze strony środowiska dla jego gejowskiej natury, 3) wspomógł finansowo naszego bohatera. I teraz: konflikt tragiczny: zazdrosny ksiądz zabija kobietę naszego bohatera.
Inny pomysł (trochę z innej bajki): Ksiądz traktowany jest przez wiernych i nie tylko jako ojciec chrzestny mafii (prowadzi coś w rodzaju tajnego stowarzyszenia płatnych morderców). Mało to przekonujące (i chyba pomysł nie z tej parafii, ale co tam), niemiej jednak postać księdza w tym dokumencie jest bodaj najbardziej prawdziwa (nie będę się tu rozpisywał o moich prawdziwych doświadczeniach i o mojej jak najbardziej prawdziwej wizycie w Toskanii!).
Temat (różne opcje do wyboru, do koloru): 1) spełnione marzenia, 2) poszukiwanie miłości, 3) poszukiwanie swego miejsca na Ziemi, 4) fascynacja kinem, 5) delektowanie się toskańskim stylem życia (i picia), 6) pielgrzymowanie.
Konflikt (różne możliwości do wyboru): 1) konflikt matka-syn (np. syn wygrywa w lotto i wygraną chce przeznaczyć na wyjazd do Toskanii – matka jest temu wyjazdowi przeciwna), 2) konflikt: ksiądz-gej konkuruje z niewiastą o miłość do głównego bohatera, 3) konflikt matka-syn (np. matka chce udowodnić synowi, że wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma – syn jest odmiennego zdania), 4) konflikt życie kontra film, 5) kontrast pomiędzy polskim a toskańskim stylem życia, 6) kontrast na linii: prawdziwy pielgrzym – pseudo-pielgrzym.
Protagonista na starcie (do wyboru): 1) wygrana w lotka i podjęcie decyzji o wyjeździe do Toskanii, 2) pierwsza scena ostatnią: wspólna ostatnia wieczerza w wilii Bertolucciego w Toskanii: bohater i jego muza na muszce płatnego zabójcy działającego na zlecenie księdza lub na muszce samego księdza (wspólna wieczerza w wilii była ostatnią wolą naszej pary); potem pojawia się ciąg retrospekcji aż do chwili wieczerzy, a jeszcze potem – przesilenie i przezwyciężenie złej passy (ktoś morduje nieoczekiwanie płatnego zabójcę – może to ksiądz odstąpił właśnie od realizacji swojego okrutnego planu „Planu Zazdrości”).
Antagonista: matka lub ksiądz.
Postać-lustro: Bartolucci. Planuję wzajemne przeplatanie się scen zrealizowanych na mini-DV ze scenami z filmu Bertolucciego (tyle że: ruch w kadrze – w inwersji; i gdy np. bohater wchodzi do rzeczonej willi, aktorzy z filmu mistrza akurat wychodzą z budynku – przenikanie; gdy Lucy biegnie przez pola – sympatia naszego bohatera biegnie w przeciwnym kierunku itp.).
Nagroda dla bohatera (do wyboru): 1) spełnione marzenie, 2) miłość, 3) być może: uratowane życie.
Haczyk filmowy (do wyboru): 1) wygrana w lotto, 2) decyzja o zdawaniu do „Filmówki” (potrzeba nakręcenie jakiegoś dokumentu, np. o Toskanii), 3) zaprezentowanie sceny rzekomej śmierci narzeczonej naszego bohatera (od tego film mógłby się zacząć - sic!).
Niezwykłości i ciekawostki filmowe (wybór z): 1) piękne toskańskie plenery, 2) ukryty krąg płatnych zabójców prowadzony przez księdza-geja, 3) willa Bertolucciego na filmie mistrza i w naszym filmie (kontrast?, jakieś zbieżności i podobieństwa?, kino, które stwarza/lub nie/ iluzję jakiegoś wyimaginowanego czasu i miejsca?).
Mój e-mail:
maciejzolnowski@wp.pl
http://www.mapa.home.pl/maciej/
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
