Forum Kamera!Akcja

Proszę o ocenę.

Dialog jest, według mnie, najtrudniejszym elementem w scenariuszu. Nie bez przyczyny jest to, że scenarzysta oddając "gotowe" dzieło do pracy zazwyczaj biorą się dialogiści, którzy na nowo piszą kwestie bohaterów.
Niestety Tobie się to udało tylko połowicznie. Owszem dialogi zawierają bagaż emocjonalny, który oddziaływuje na czytelnika. Ogólnie ludzie płci żeńskiej lepiej i ładniej piszą o uczuciach i im głównie poświęcają uwagę. Nieraz już widziałem opowiadania w almodovarowym stylu "obmywam swoje jestestwo wodą gęstą jak olej"...do rzeczy.

Żeby nie zdradzić pointy zbytnio lawirowałaś między fałszem a prawdą w swoim dziele.
Nie potrafiłaś kwestiami wejść na wyższy poziom emocjonalny.

Rozmowa przypomina sprzeczkę "-Powiedz! -nie powiem. -no mów! -nie ". Czasami używasz fraz, które przechodzą w "utarte slogany", które na siłe próbują rozczulać czytelnika.
Pointa jest w porządku. Można nadać symboliczny sens tej "pociągowej tułaczki". Według mnie jest to przemyślany zabieg. Po głębszym zastanowieniu, nawet można by to ładnie nakręcić.
Tako rzecze dialogowy laik.

Dialog to ten fragment scenariusza, do którego zawsze staram się przywiązywać szczególną uwagę. Miło jest przeczytać coś co jest prawie w całości oparte właśnie na nim. Problem w tym, że choć pomysł jest ciekawy a pointa przyjemnie zaskakuje to kwestie dziewczyny są... nienaturalne? Trochę. Czasem banalne, błache. Ale mimo wszystko koncept bardzo mi się podoba, nawet zrodził mi się pomysł na to w jakim ujęciu możnaby to nakręcić Ogólnie pozytywnie

Jak już wspomnieli Szanowni koledzy, dialog to cholernie trudna sztuka, po filmie pamięta się dialogi, nie sceny czy ujęcia tylko perełkowe dilogi. Tak więc, otóż droga Anno całkiem to ciekawe, ale dla mnie zbyt ckliwe. Choć autorytetem w uczuciowości nie jestem Zabieg monologów tworzących dialog jest dość częsty i daje masę możliwości, najczęściej komediowych, ale można jak widać zrobić z tego dramacik*.
Ale ogólnie pomysł interesujący i co najistotniejsze możliwy do realizacji w dość prosty sposób.


PS. Wiem że mi nikt nie uwierzy, ale zakończenia domyśliłem się już na początku po tym "ręku przy kapturze".

*dramacik - krótki dramat.

Dziękuję Wam koledzy za opinie. To niezwykle cenne, zwłaszcza jeśli pochodzą one od płci przeciwnej, w tych kwestiach może bardziej obiekywnej ...
No tak! Chyba wpadłam w ckliwą pułapkę dialogowo - romansową z elementami dramatycznymi i nie pozostaje mi nic innego jak wziąć się za poprawki.

Moim założeniem było, by język dialogowy dziewczyny różnił się znacząco od kwestii chłopaka, przede wszystkim sposobem mówienia, tak jak oni sami mogą różnić się od siebie charakterami i pochodzić z "różnych światów".
Zakochana dziewczyna być może nigdy nie odważyła by się na wypowiedzenie wprost chłopakowi tak sentymentalnych kwestii, słyszymy wszakże tylko jej myśli, gdzie w spotkaniu z włąsną przestrzenią trzymając na kolanach zdjęcie nie ma żadnych zachamowań wewnętrznie "przemawiając" do obiektu swoich westchnień.
Ale być może ta symboliczna interpretacja dla widza nie jest oczywistą a bardziej ukrytą, dalszą i nie ma tu żadnego znaczenia, gdy na pierwszy plan wysuwają się rażąco ckliwe kwestie.
Trzeba je jak najszybciej poprawić, zbudować ponownie, tak, żeby wyglądały naturalnie i były na wyższym nie schemtacznym poziomie i może mniej nawiedzone ... uczuciami
Swoją drogą myślę, że dla mnie osobiście to dobry tekst dialogowy do ćwiczeń, całość nie jest zbyt długa, ale też nie łatwa... to w końcu dialog. Można się więc na nim uczyć. Tak go obecnie traktuje, zanim dojdzie on do ładniejszego kształtu.
Dzięki chłopcy raz jeszcze!