Forum Kamera!Akcja

jako, że czuję niepohamowaną chęć pochwalenia się szerzej moją twórczością, a ciągle nie umiem się uporać ze zmontowanie mojego filmu (pieprzone pinnacle studio), podrzucam wam do zrecenzowania, tudzież wyrażenia opinii mój, już troszku leciwy, kilkustronicowy zaledwie, tekst.
z góry zaznaczam, że tekst ten, jak mi się wydaje, do najprostszych nie należy i zapewne nie do każdego dotrze. na poparcie powyższego przytoczę jedynie kilka tytułów dzieł, które stanowiły dla mnie istotną inspirację, i których bądź pewne wątki myślowe, bądź pewne rozwiązania stylistyczne starałem się twórczo wykorzystać, bądź też twórczo z nimi polemizować; a są to - "początek" a. szczypiorski, "kartoteka" t. różewicz, "proces" f. kafka. wszystko to nie musi oczywiście o klasie tego dziełka świadczyć;).
każda wasza opinia, być może, że nie będzie przyjęta z pokorą , ale każda jest dla mnie ważna...

Powiem szczerze, że to za bardzo nie nadaję się na film, tylko do teatru. Już myślałem, że skopiujesz początek "Kartoteki" (już myślałem, że bohater wspomni o "trzepaniu kapucyna"), ale tak sie nie stało. Ale i tak uważam, że ze stylu dramatu bije jakaś wtórność(Mrożek, Gombrowicz,ww pisarze- już sam nie wiem,takie mam wrażenie). Nawet nie chce się zagłebiać w symbolikę, bo najprościej w świecie scenariusz nudzi od początku do końca. Ja, jako teatralny ignorant tak piszę.

Sfilmować można wszystko, ale dla kogo?
Potwierdzam, że dla mnie to nie jest materiał na film. Ale jako sztuka teatralna... ewentualnie jako literatura może mieć dla kogoś jakąś wymowę i wzbudzić zainteresowanie.
Oczywiście wielu dobrych i znanych reż. "kręciła" taka sztuka i zrobili ciekawe filmy, np Pornografia Kolskiego, Zmróż oczy Jakimowicza, ale dla mnie są one mało filmowe.
Film musi najpierw wciągać widza w intrygę, a ewentualnie potem "trzepać" jego intelekt.

Tak, jest to w zasadzie sztuka teatralna, ale myślę, że przy odrobinie pogłówkowania dałoby się z tego zrobić film w konwencji "teatr tv". Robi się takie adaptacje. Na przykład Szulkin zrobił "Ubu króla" jako film i bardzo zgrabnie mu to wyszło.

ja potwierdzam również, iż w "koniec" zdecydowanie gatunkowo bardziej podpada pod dramat, aniżeli scenariusz, aczkolwiek był to projekt, którego, zanim nawet napisałem pierwszy jego wers, miałem już wyobrażenia jako realizacji filmowej. choć film, który który mógłby z tego powstać byłby istotnie zbliżony do konwencji teatru tv. zresztą przerabianie tego na formę scenariusza filmowego jest już w trakcie...



czy to pochwała? już na wstępie napisałem, że koniec jest dziełem, które powiela (osobiście uważam, że twórczo ) pewne style, wątki, myśli etc. przyznałem się do kilku inspiracji, do których Ty dodajesz jeszcze dwie następne, a wszystkie one tak różnorodne i odmienne, że, doprawdy, nie rozumiem na czym w takim razie miałaby polegać owa wtórność. nie zaprzeczam temu, ale czy nie może być tak, że w postmodernizmie, oryginalność tworzy się przez ładnie poskładane plagiaty (czy też, żeby powiedzieć po tarantinowsku "kradzieże")?.



myślę, że bez zagłębiania się w symbolikę, znużenie jest jedynie rozsądną reakcją



z tak postawioną tezą ja, jako piewca intelektu ( ) nie jestem w stanie się zgodzić pod żadnym pozorem

a tak przy okazji, czy któremuś z krytyków (w pozytywnym znaczeniu terminu) spodobała się może np. kartoteka, proces, czy może któryś z dramatów witkacego?
pisząc to muszę, po raz kolejny, zaznaczyć, że sam nawet uważam przyrównywanie "końca" do w/w za drobne nadużycie.

Sam tekst nie jest wcale trudny. I pewnie powiedziałbym ,że względnie mi się podoba gdyby nie męczące opisy.Dlatego przeczytałem tylko pobierznie.
Podobały mi się momentami absuradalne dialogi. Do listy dołożyl bym Terry Pratcheta.
Nie podobała mi się głównie matka (Otwórz drzwi.Jesteś mężczyzną; reszta "Dzień świra")
i zakończenie.Tylko nie strzał w głowę !!!I wszyscy odwiedzający są podobni. Pod wpływem tekstu w mojej rozklekotanej główce pojawiła się trochę inna wizja tego samego tworu .Główny bohater mógłby umrzeć ze starości a cała akcja mogłaby być absurdalnym zlepkiem z całego życia z cały czas niekontaktującym bohaterem.
Najbardziej podobał mi się "Proces " Kafki ,a z ekranizacji najlepsza w reżyserii Davida Hugh Jonesa. Na moje możesz sobie kraść co popadnie . Ale sama kradzież o niczym nie świadczy .Do filmowych inspiracji polecam produkcje Terrego Gilliama i scenariusze
Charliego Kaufmana. Bo narazie jest teatr.

Właśnie o to chodzi w dobrym filmie: jest fabuła dla "laików", są symbole dla koneserów. W sumie na film przychodzą obie grupy. Wytłumacz mi te symbole, bo ja zawsze miałem problem z "co autor miał na myśli?"

czytałem kiedyś t.p., fragmentami, co prawda, ale nie mam najmniejszego pojęcia jak połączyć z nim swój tekst, sam fakt, że obaj posługujemy się absurdem to chyba za mało.



jej słowa są parafrazą.



w pełni rozumiem niechęć do tak ogranego motywu, ale w moim tekście ma on charakter ironiczny. jest świadomie użytą kiczowatą kliszą.



oczywiście. jak pisałem wcześniej- musi byś ładnie wpleciona w całą resztę plagiatów.



myślę, że są różne rodzaje "dobrych" filmów, i takie dla laików, i takie dla koneserów.
ale, przyznam szczerze, że i mnie ostatnio ciągnie bardziej w stronę stonowania symboliki i nadętego, egalitarnego intelektualizmu ( ), na rzecz rozrywki, na rzecz pulp fiction ( i nie chodzi mi o film, jako film, ile o manifest q.t. (bo tak postrzegam jego dzieło) - i o zjawisko w kinematografii, a być może w sztuce w ogóle)...

[ Dodano: Sro Lut 14, 2007 10:24 pm ]


raczysz sobie jaja stroić...

Wytłumacz te symbole- dopiero wtedy będę sobie jaja stroić