Chciałem zwrócić Waszą uwagę na film, który oprócz tego, że jest świetnym wyciskaczem łez, ze świetną obsadą, ma także wiele innych, myślę, że bardzo interesujących cech.
Niedawno na Filmweb spotkałem się z opinią człowieka, który twierdził, że nigdy nie ogląda filmów, które trwają ponad 2,5h
Pomijam już fakt, ile ten człowiek straci ciekawych filmów, no ale nie w tym rzecz. Chodzi mi o to, jak to się dzieje, że film trwający bite 3 godziny ogląda się jednym tchem i nawet nie czuje się upływu czasu? W moim odczuciu jest to pewien fenomen. Nawet we Władcy Pierścieni zdarzały mi się chwile zwątpienia, gdzie wszystko dłużyło się niemiłosiernie. Tutaj, nawet oglądając film kilkukrotnie takiego odczucia nie mam.
Niesamowity klimat, w połączeniu z genialnym rozłożeniem punktów kulminacyjnych i swego rodzaju zbalansowaniem scen dramatycznych ze scenami śmiesznymi, lekkimi. To poprostu majstersztyk scenopisarstwa!
A jakie Wy macie odczucia z tym filmem i z innymi filmami "długodystansowymi"?
"Patent" z narracją przez staruszka znakomicie daje dystans i spowalnia całość, nie pamiętam już tego filmu, ale narracja jest chyba nie tylko na początku i końcu, prawda?
". Zszokowało mnie to, też wydawało mi się, że ten film trwa max 2h, przecież dopiero co ostatnio go oglądałem i ani przez moment się nie dłużył.
Więc większość jego książek jest gruba, bo próbują być o czymś. Tyle, że słabo to wychodzi, bo napompowanie zdaniami sprawia, że tego się nie da przeczytać w całości. Kiedyś się zawziąłem i przez rok męczyłem Sklepik z Marzeniami. Zmęczyłem. Ale było ciężko... Do tego przeżyłem rozczarowanie, bo Sklepik skończył się zupełnie bez sensu. Do połowy był nawet OK. Lśnienie zdecydowanie lepiej się prezentuje, ale również jako książka jest nudne i ciężkie do pokonania. Czyta się i czyta i czyta i czyta i czyta i końca nie widać. Za to wersję z Weberem uwielbiam... Ta z N. jest po prostu ponura, blada i skopana. Zresztą lubię Webera i nie cierpię N. Pomijając Jokera, nic mu się sensownego nie udało zagrać.