Forum Kamera!Akcja

Mam pytanie dotyczące postsynchronów:

Chciałbym zrobić tak: zmieszać setki z postsynchronami ( zostawić wszelakie efekty dźwiękowe, dograć tylko dialogi ). Jaka metoda jest łatwiejsza: bawienie się w "dubbingowanie" filmu czy nagrywanie wszystkich dialogów, kwestia po kwestii i domontowanie ich do materiału. Liczę na odpowiedź typu "Jak sądzicie z własnego doświadczenia".

A czym to się różni? Przecież dubbing to właśnie dogrywanie ścieżki dialogowej i podkładanie jej pod oryginalny materiał filmowy. No chyba, że dokonałeś tu rozróżnienia pomiędzy nagrywaniem dialogu "na sucho" (jak to się robi w przypadku gier komputerowych) i nagrywaniem dźwięku pod obraz?
W przypadku realizacji filmu zapomnij o pierwszym przypadku, bo za cholerę nie uda Ci się tego wszystkiego porządnie zsynchronizować. Ja bym w ogóle Ci radził, żebyś zapomniał o postsynchronach, zwłaszcza w amatorskich warunkach. W tym przypadku żadna metoda nie jest łatwa, a do tego cały proces jest ogromnie czasochłonny.

Właśnie o coś takiego mi chodziło.

Chciałem poprawić jakoś film i coś takiego wydało mi się najrozsądniejsze. Siadamy przy kompie, bierzemy słuchawki z mikrofonem, nagrywamy dialogi i podkładamy. Nie przejdzie?

A wyjaśnij konkretniej jak rozumiesz różnicę między "bawieniem się w dubbingowanie" a "nagrywaniem wszystkich dialogów kwestia po kwestii i domontowaniem ich do materiału"? Bo nie bardzo wiem o co pytasz.


---edit---
no ładnie, w czasie jak pisałem jedno zdanie już się zdążyliście dogadać

A tak poważnie:
Ja stosowałem ostatnio metodę pośrednią - słuchawki, mikrofon - owszem - ale w słuchawkach leciało nagranie z planu - sam dźwięk. Czyli krótko mówiąc taki "semi-dubbing". Oczywiście nie da się tego raczej zrobić za pierwszym podejściem. Ale jest to możliwe. Powodzenia.

Łatwo i szybko ale niedokladnie lub trudniej i dluzej ale za to jest efekt.
Proponuje najpierw zmontowac caly material z wybranymi dialogami nagranymi setkowo.
Skolaudowac go i zaakceptowac ewentualnie dokonac ostatecznych poprawek.
Gotowy material zgrac na jakis nosnik. Ustawic monitor odgladowy w wyciszonym pomieszczeniu ustawic tam mikrofon. Zalozyc aktorowi czytajacemu sluchawki z odsluchem z monitora. Wtedy on czyta swoja kwestie patrzac na siebie w monitorze i jednoczesnie ma odsluch tego jak ma czytac. Kiedy on czyta Ty markujesz sobie dobre kwestie odpisujac TC.
Potem zgrywasz do kompa i podkladasz pod obraz nagrane offy. Pewnie nie unikniesz uzycia skalowania czasu dzwieku ale po paru dobrych godzinach pracy osiagiesz zamierzony efekt.
Pozdrawiam i zycze owocnej pracy.

Ja stosowałem z powodzeniem pierwszą metodę, ale do dość krótkich wypowiedzi. Robiłem to tak: aktor gadał do mikrofonu swoje wypowiedzi na sucho, w taki sam sposób w jaki mówił na planie, kilka lub kilkanaście razy, a następnie brałem tę wersję, która najlepiej pasowała do ruchu ust. Oczywiście, rzadko kiedy pasowała idealnie, ale mając niewielkie odchylenia manipulowałem obrazem podwajając lub usuwając klatki tak, aby ruch ust się zgadzał.

Jest to dość czasochłonne, ale daje dobre efekty, bo aktor skupia się wtedy na ekspresji wypowiedzi, a nie na tym, żeby dokładnie pasowała do ruchów jego ust.

Metodę tę można stosować również wtedy, kiedy wypowiedź jest dłuższa, ale jest podzielona na mniejsze fragmenty fragmentami ciszy, tzn. tak jak w zasadzie powinno się mówić, czyli markować kropki, przecinki i niektóre inne znaki interpunkcyjne fragmentami ciszy. Jeżeli jest słowotok, to oczywiście nic z tego.

Oczywiście jeżeli oprócz twarzy aktora coś się jeszcze rusza (na przykład w tle jeżdżą samochody albo tańcują ludzie), to metody tej stosować nie można, bo zaburzy ruch tych obiektów.