Forum Kamera!Akcja

Wspomnienie, to pierwszy powazny film Marcina Matyjaka. Zobaczcie sami
WSPOMNIENIE
narazie wrzucam na youtube, zna ktos moze jakies darmowe serwery ?

przed chwilą obejrzałem, generalnie film mi sie podobał czkolwiek w momencie kiedy ona wszła do kwiaciarni przewidziałem zakońćzenie ale do rzeczy... fabuła niezła aczkolwiek widze tutaj wiele niedociągnięć montazowych (i kto to mówi ;p) ponadto ni9ezabardzo podoba mi sie praca kamery, i pewnie minie wyśmiejecie ale podoba mi sie piosenka przy napisach końcowyc... czy mógłbym poznac tytuł ??

Bardzo podobał mi się sposób przedstawienia tematu. Film wręcz oczarował mnie w ciągu dwóch pierwszych minut. Czar prysł w minucie trzeciej, jak zaczęli udawać, że się całują. Gołym okiem było widać, że udają. Ludzie! Ja rozumiem, że nie chcieliście tego robić przed kamerą naprawdę, dlatego taka pozycja a nie inna, żeby nie było widać ust (ani w ogóle twarzy), ale byłoby lepiej jakbyście chociaż trzymali usta przy ustach, i nie ruszali tyle głowami. Prawdę mówiąc, to jedyny poważny mankament, na połamaną oś w kawiarni przymykam oko bo mnie osobiście takie rzeczy nie przeszkadzają, a jednocześnie rozumiem, że niekoniecznie w takich miejscach jest czas i miejsce na poustawianie statywu jak trzeba. Przewidywalność nie jest tu akurat wadą, bo to nie jest żaden kryminał ani thriller, raczej impresja. Przepraszam najmocniej, że nie przeczytałem napisów końcowych, ale jak usłyszałem głos Gosi Andrzejewicz z tym jej przydechem, to mi ciśnienie podskoczyło i czym prędzej kliknąłem w ten x w prawym górnym rogu, skupiając się na tym, żeby dobrze trafić.

Kolejny film gdzie główny bohater budzi się. Historyjka rzekłbym pretekstowa więc nie będę wnikać natomiast mam trochę zastrzeżeń do operatorki i montażu.

Dość częsty mankament czyli ptasia perspektywa sprawiająca, że w połączeniu z rozedrganym ruchem kamery ma się wrażenie subiektywności. O ile sytuacja naprawdę nie wymaga inaczej aktorów filmuje się z tego samego poziomu na którym mają oczy. To samo dotyczy żabiej perspektywy - w zbliżeniach często kamera jest za nisko co kompletnie nie pasuje do postaci, która najwyraźniej nie jest za wesoła.

Kiedy dziewczę podchodzi do szafy (?) i opiera się o nią to w następnym ujęciu mamy zblizenie a szafa.. zniknęła.

Jak już się bawisz w nakładanie kaszety to z głową - w sujeciu jak wychodzi z domu to kadr ucina jej głowę na wysokości nosa - to już zwykłe niechlujstwo. Kolejne ujęcie z otwieraniem furtki to złamanie osi.

Po subiektywnym ujęciu samochodu ujęcie od strony maski po prostu nie pasuje.

Ujęcia na mostku - denerwujące skoki po osi i te przebitki na wodę strasznie krótkie, do tego ręka lata jak przy Parkinsonie. STATYWU!

Las... pierwsze ujęcie do bani. Kamera pędzi na rozjaśnieniu jakby operator przypomniał sobie, że ma kręcić dziewczynę a nie krzaki. Tę migdalącą się parę można było zrobić w nieostrości - nie byłoby widać, że udają. Zresztą - gdzie jest powiedziane, że muszą się całować? Jeśli sikorka siedzi facetowi na kolanach to wystarczy żeby widz załapał, że to parka w parku.

Czy ta kwiaciarnia jest w San Francisco?

Generalnie: ściemnienia i rozbielenia są irytujące podobnie jak przebarwienia retrospekcji. Zaufaj trochę widzom. Kino ma już 111 lat i naprawdę można zrozumieć, że to retrospekcja nawet jeśli zmontujesz na ostro bez tych fanfar "uwaga, tera będą wspomnienia".

Obejrzałem do końca, to już coś...
rzeczywiście bardzo rzuca się w oczy udająca para, praca kamery, a raczej jej roztrzęsienie również. Łamanie osi... cóż, dobrze że tylko raz tak bardzo to widać.
Zmiany kolorystyki też mi się nie podobały, zbyt... nijakie? intensywne?
Generalnie nie jest źle, ale musicie jeszcze się wiele nauczyć.

bardzo dziekuje wszytskim za opinie, nie ma to jak uczyc sie na bledach, w sumie jest to debiut filmowy, pierwszy powazny film.
FAST128, nie zabardzo jeszcze rozumiem ta cala OŚ, powiedz kiedy dokladnie ja zalamalem i jak powinna wygladac dobra scena z poprawną osią

Pan Klik

w dużym uproszczeniu chodzi o to aby trzymać kamerę z jednej strony osoby, wspomniana oś, to linia łącząca oczy rozmówców. Tej linii nie powinno się przekraczać. Przystępnie jest to opisane na stronie Santiego:
http://www.sfx.com.pl/realizacja/montaz ... stawy.html

Mi się film bardzo podobał, Naprawdę świetny klimat. Czuć dokładnie o co chodzi. Muzyka robi tu naprawdę dużo (nie mogę skojarzyć z jakiego to filmu muzyka jest, jeżeli można wiedzieć ?).
nie przejmuj się tak bardzo łamaniem osi. To jest ważne podczas dialogów żeby widz nie pogubił się kto z kim rozmawia. W twoim filmie nie przeszkadza to absolutnie. To wychwycą tylko tacy fachowcy z tego forum. Trzeba wiedzieć i rozumieć o to w tym chodzi bo czasem przeciętny widz nawet zauważy że coś jest nie tak... W tym filmie jest ok.
Zagrany bardzo fajnie, i przekonująco dla mnie. Parka na ławce norma, widywałem bardziej hardcorowe akcje i parki obłapujące się jeszcze nachalniej (jedyny zarzut że to faktycznie nie było potrzebne pokazywać to aż tak bardzo, lepszy efekt dała by para po prostu przytulająca się namiętnie, bądź spacerująca... )
Pozdrawiam

Co do filmu...
Ta całująca para - i jej udawanie - fakt - cholernie rzuca się w oczy..
Filmik ma jednak jakiś taki swój klimacik. Chyba głównie zbudowany przez muzykę.

No i jeszcze co do muzyki - z jakich to soundtracków ?

muzyka pochodzi z sountracku z efektu motyla.
a piosenka na końcu to Gosia Andrzejewicz - Lustro.

Filmik szczerze mówiąc raczej słaby. Zarówno pod względem treści jak i formy. Fabuła dość oklepana, przedstawiona w sposób pretensjonalny, wręcz banalny - nie widzę tu jakichkolwiek głębszych treści - ot, zwykla powierzchowna historyjka. Aktorstwo takie sobie... aktorce nie można by było wiele zarzucić, momenty ma całkiem niezłe, ale w pamięci pozostaje niemal wyłącznie słabo zagrana scena krzyku podczas wypadku;) Można to było powtórzyć. Za to aktor... Właściwie powinienem go pozostawić bez komentarza, jest po prostu beznadziejny. Tam się uśmiechnie, tam podbiegnie wesoło, a podczas wypadku zasłoni swą w pełni luzacką twarz ręką;) Praca kamery wcale nie denerwuje aż tak bardzo jak tu niektórzy piszą, jest ok, ale kilka ujęć rzeczywiście bardzo niedopracowanych - zwłaszcza wyjście z domu, gdzie mamy przyciętą twarz aktorki. Reżyseria też byłaby ok, gdyby nie ta nieszczęsna, nieprzemyślana scena wypadku - oprócz aktorstwa, razi tam sztuczność sytuacji; koleś zaczął nagle bez powodu jeździć slalomem:D No i wspominana całująca się parka. Miłość można, a nawet trzeba w takich filmach wyrażać bardziej lirycznie (skoro ma to mieć odpowiedni wydźwięk), a nie poprzez proste całowanie, nawet nie wiadomo czy oni coś do siebie czują:]
Dalsze minusy dla reżysera: trochę jakbyś nie ufał widzom:D. Nie musialeś kolorować retrospekcji, bo to trochę irytuje;) I po co ta piosenka końcowa, która tłumaczy całą wymowę fabuły? Takich rzeczy się nie robi.
Ogólnie debiut raczej słaby, mogłobyć znacznie lepiej, ale za pewne - będzie lepiej:)

Obejrzałam spacer od świtu do zmierzchu i operę mydlaną w plenerze.

Pomysł na film jest cenny i wzruszający, ale przydałaby się lekcja:

- pracy z kamerą i montażu
- aktorstwa lub wymiana aktorów
oraz:
- ponowne przemyślenie scenariusza;

Może warto by zrobić z tego taki 3, 4 minutowy clip, gdzie każde ujęcie przedzielone jest powolnym wyciemnieniem, trwa 3 sekundy i pokazuje sedno sprawy, bez zbędnego spacerowania i nieudanych, bo pokazanych zbyt wprost i zbyt długo scen miłosnych.
Być może wtedy wyjście do bieli przy zaczynającej się retrospekcji i zmiana koloru miałyby większy sens i nie byłyby tak dosłownie odbierane.

Może warto skonsolidować tę historię do minimum ujęć bez ich powtarzania, ale uprzednio sfilmować je raz jeszcze, zwracając uwagę na różnorodność planów i na to wszystko o czym wspomniał Santi - świetne i cenne uwagi stanowiące vademecum.

Ja odmawiam wypowiadania się nt. tego tforu. Chciałem tylko zadać pytanie twórcom. Czy kręci was takie kino? Czy to właśnie chcielibyście robić, mając w ręku kamerę i brak ograniczeń? Amatorskie rozbuchane sołp-opry z rzewną muzą?

Ładnie, że chcieliście pokazać uczucia wzniosłe, ale wyszło tak raczej na poziomie nizinnym...
Może w dużej mierze zależy to od aktorów? Bo to, że bohaterka zrobi smutną minę i popłacze (glicerynowymi) łzami wałęsając się po mieście, nie pozwala jeszcze widzom zrozumieć jej dramatu. Zwłaszcza, że jest, moim skromnym zdaniem, średnio przekonywująca (szczególnie, kiedy żwawo wstaje zaraz po obudzeniu).
Po jakimś czasie muzyka robi się trochę monotonna (czyt. denerwująca).
Fajne retrospekcje - (granatowy klimacik) - i... to by było na tyle. Film jakiś taki monotonny. Ale rozumiem - pierwszy film. Ale czy poważny? Wygląda raczej jak teledysk wspomnianej przez Ciebie Gosi Andrzejewicz.
Na samym końcu fajnie, że pojawia się w kadrze ksiądz. Nie wiem czy to zabieg umyślny czy nie, ale całkiem sensownie to wygląda. Szkoda jednak, że od razu, kiedy się pojawia, obraz zanika.
Pozdrawiam.

[ Dodano: Sob Lip 07, 2007 9:38 pm ]
Ach, sorry - w napisach uwzględniliście księdza - czyli zabieg umyślny. Szkoda tylko, że wygląda jak przypadek.